Το Λονδίνο διαθέτει μέσα στο κέντρο αλλά και στα περίχωρα του μεγάλες ‘πράσινες’ εκτάσεις που δεν ανοικοδομήθηκαν ποτέ, είτε γιατί ανήκαν σε μικροκαλλιεργητές και βοσκούς, είτε γιατί αποτελούσαν βασιλική ιδιοκτησία για κυνήγι, ή γιατί ήταν κήποι κάποιου αρχοντικού. Ωστόσο, σχετικά πρόσφατα ξεκίνησε η δημιουργία πάρκων ως κοινόχρηστοι χώροι. Οι Βρετανοί γενικά λατρεύουν τα δάση και τους κήπους, κάτι που έχει δημιουργήσει και συντηρήσει την πληθώρα αυτή των καταπράσινων και λειτουργικών πάρκων.
Τα πάρκα!
Οι Βρετανοί γενικά λατρεύουν τα δάση και τους κήπους, κάτι που έχει δημιουργήσει πλήθος καταπράσινων πάρκων. Κατανεμημένα σε κατηγορίες όπως τα γεωμετρικά, που διακρίνονται για κάποια ιδιαίτερη σχηματική διαρρύθμιση, αλλά και με ένα σύνολο στοιχείων στο εσωτερικό τους, καθώς εκτός από δέντρα και πράσινες εκτάσεις διαθέτουν λουλούδια, ζώα αλλά και υπηρεσίες για τους λάτρεις των αθλημάτων όπως κωπηλασία και τένις, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των Λονδρέζων. Τα προτιμούν για ξεκούραση και χαλάρωση, ενώ, δεν είναι σπάνια η διοργάνωση συναυλιών το καλοκαίρι σε πολλά πάρκα. Ενδεικτικά, ως μεγαλύτεροι και πιο γνωστοί κήποι/πάρκα μπορούν να αναφερθούν ο βοτανικός κήπος Κιου Γκάρντενς στα δυτικά περίχωρα της πόλης, το ρομαντικό Χόλαντ Παρκ στο Κένσινγκτον, το Κένσιγκτον Γκάρνενς και το Χάιντ Παρκ στο Σάουθ Κένσινγκτον, το Ρίτζενς Παρκ στο Μέρυλιμποουν, το Χάμστεντ Χιθ στο βόρειο Λονδίνο, το Μπάτερσι Παρκ νότια απ’ τον Τάμεση κάτω απ’το Τσέλσι, το Γκριν Παρκ στο Μέιφερ, το Σεντ Τζέημς Παρκ στο Πικαντίλι και τέλος το Γκρίνουιτς Παρκ ανατολικά του Λονδίνου.
